We staan vroeg op, want we gaan met de trein naar Jaipur. Het is nog donker op straat. Voor we in de bus stappen, valt het ons op, dat er bij het hotel een paar mensen gewoon op de stoep liggen te slapen. Van het parkeerterrein bij het station slepen wij onze koffers naar het perron. Het is daar al een drukte van belang. Een verkopertje roep luid: “Chai!”. Thee dus. In kleine bakjes, die van gebakken klei zijn gemaakt. We installeren ons in de trein en kijken verwonderd om ons heen. Voor de ramen zijn tralies gelast. Een ventilator boven ons maakt een hels kabaal. De trein vertrekt en wij maken nader kennis met onze reisgenoten. We zitten midden tussen de lokale bevolking en regelmatig komen er verkopertjes langs. Ook komt er iemand langs met een lap om de grond van de coupé af te stoffen. Tegen een kleine vergoeding. Langzaam aan wordt het licht. Op een station onderweg wordt een stoffelijk overschot de trein in gebracht. Het heeft al die tijd op het tussenbalkon gestaan, bedekt met een lakentje. De zoon gaat zijn overleden vader of moeder cremeren. We praten met een sadhu (heilige man). Wat is dat toch een opvallend aardige man!
In Jaipur stappen we in een bus, die ons naar het hotel brengt. Het hotel is het paleis van één van de Maharadja’s van Jaipur.
Op eigen gelegenheid gaan we naar het centrum van de stad en we bezoeken het observatorium. Daar staan tientallen stenen constructies voor het observeren van de sterren en de tijd. Het observatorium maakt op ons een tijdloze indruk.
Aan de overkant van de straat ligt het paleis van de meest belangrijke Maharadja van Jaipur, het City Palace. De Maharadja is vandaag thuis, want zijn Alpha Romeo MPV staat op de binnenplaats. In het paleis is een textiel museum. Wij vinden alleen de buitenkant mooi. Even verderop zien we, zoals ze zeggen, het grootste zilveren object ter wereld. Het is een drinkwatervat, dat één van de vorige Maharadja’s eens heeft meegenomen naar Londen, gevuld met water uit de Ganges. Aan de hoogte van de poorten in het paleis kan je nog zien dat men hier vroeger olifanten had.
‘s Avonds hebben we een diner op het dak van ons hotel. Begeleid door de muziek van een muzikant en danspasjes van zijn begeleider smullen we van de maaltijd. Daarna krijgen we in de lobby een dansvoorstelling te zien. De vrouwen zijn prachtig uitgedost, maar we begrijpen niet wat die dikke man er bij doet. Dat zal de manager wel zijn.
Het gehele reisverslag is te vinden op de website van Jeanette en Jo.
Auteurs: Frank en Mijke
Website: joenjeannette.mypoint.nl